www.worldnarnia.fora.pl

Chelsa

Clive Staples Lewis urodził się w Belfaście 29 listopada 1898 roku. Już jako mały chłopiec, upierał się, by nazywać go Jacksie. Imię to przylgnęło do niego, stąd do końca życia używał imienia Jack. Od najmłodszych lat łączyła go wielka przyjaźń ze starszym bratem Warrenem, zwanym Warnie, z którym spędzał długie deszczowe popołudnia na czytaniu, pierwszych próbach pisarskich i rysowaniu. Na strychu domu rodziny Lewisów - Little Lea - chłopcy urządzili sobie kryjówkę, którą nazwali Mały Koniec Świata. W domu znajdowała się biblioteka, w której oprócz wielu innych, tłoczyły się na półkach ulubione książki chłopca: Wyspa skarbów Stevensona i Tajemniczy ogród Burnetta.

Gdy Lewis miał dziewięć lat, zmarła jego matka. Po jej śmierci Jack został wysłany do Anglii, do internatu, w którym mieszkał jego starszy brat. Już jako dorosły mężczyzna wspominał to miejsce jako koszmarny "obóz koncentracyjny". Musiał jednak spędzić w nim 18 miesięcy, podczas których cierpliwie odliczał dni do czasu, aż rozpocznie naukę w Malvern Boys' College. Szkoła Malvern także okazała się dla Jacka trudna do zniesienia. Szczerze nienawidził jej za surowe reguły i nieżyczliwego dyrektora. Na szczęście dla chłopca, szkołę zamknięto, a bracia wrócili do Irlandii.

Ojciec zapewnił Jackowi prywatnego nauczyciela, swego starego wychowawcę - Williama Kirkpatricka, pieszczotliwie zwanego Wielkiem Utrapieniem. Stary pedagog widział w chłopcu wielki talent. Jako nastolatek Lewis nauczył się kochać poezję, zwłaszcza dzieła Homera i Wergiliusza. Wówczas zainteresował się też językami nowożytnymi, doskonaląc francuski, niemiecki, włoski. W 1917 roku Jack zdobył stypendium umożliwiające mu naukę na uniwersytecie w Oksfordzie.

Był to jednak czas wojny z Niemcami, i Lewis, jak wielu jego rówieśników, zaciągnął się do armii. Jeszcze w trakcie przygotowań do wyjazdu na front zaprzyjaźnił się z Irlandczykiem Paddym Moore i jego rodziną, matką Janie i młodszą siostrą Maureen. Gdy w maju 1918 roku ranny powrócił do Anglii, matka Paddy'ego zajęła się nim, jak własnym synem. Niestety, jej dziecku nie dane było przeżyć wojny, swą matczyną miłość przelała więc na Jacka. Po wojnie Lewis powrócił do Oksfordu, gdzie z entuzjazmem podjął studia i ukończył je z wyróżnieniem za wybitne wyniki w łacinie, grece, historii starożytnej, filozofii i języku angielskim.

W roku 1925 zaproponowano mu posadę nauczyciela akademickiego w Magdalene College. Nie czuł się jednak dobrze prowadząc zajęcia dydaktyczne i często denerwował się, że kolidują z twórczością pisarską. W Oksfordzie związał się z kręgiem Inklingów - nieformalną grupą, zajmującą się głównie dyskusjami o roli i kształcie literatury. Na uczelni Jack miał również okazję poznać J.R.R. Tolkiena, który w latach 1929-1931 w znacznym stopniu przyczynił się do powrotu pisarza do wiary. Olśnienie przyszło nagle w czasie wyprawy do ogrodu zoologicznego w Whipsnade. W tym samym okresie pisarz postanowił przełamać chłodne stosunki, jakie od lat łączyły go z ojcem. Starszy pan przywitał syna serdecznie. Niestety chorował na raka i wkrótce zmarł.

Jack i Warnie zdecydiwali się sprzedać Little Lea i wraz z panią Moore zakupili posiadłość Kilns. Dla Lewisa pisarstwo stanowiło odskocznię od obowiązków codziennego życia. W tym czasie, aby podreperować domowy budżet, napisał wiele prac krytycznych i esejów o tematyce religijnej. Po śmierci pani Moore, w 1951 roku, Jack oddał się pracy pisarskiej. Powstały wówczas pierwsze opowieści o krainie Narnia, a przede wszystkim monumentalne dzieło Literatura angielska szesnastego wieku. W roku 1954 otrzymał tytuł Profesora Literatury Średniowiecznej i Renesansowej w Cambridge. Nowa posada przyniosła pisarzowi wiele satysfakcji, a przede wszystkim wymagała mniej pracy dydaktycznej.

Lewis prowadził bogatą korespondencję ze swoimi czytelnikami. Właśnie dzięki listom poznał Joy Gresham, Amerykankę, która w roku 1952, zauroczona twórczością Jacka, wybrała się w podróż przez Atlantyk, by osobiście poznać mistrza. Później kilkakrotnie wraz z dwoma synami odwiedzała go w Kilns. W roku 1956 pobrali się. Niestety jeszcze w tym samym roku okazało się, że Joy jest chora na raka. Nie poddała się jednak, a jej choroba przez jakiś czas nie postępowała. Wniosła w życie Lewisa wiele radości. Gdy zmarła w roku 1960, pisarz przelał swe zranione uczucia na papier w książce zatytułowanej Doświadczyć smutku, która zdobyła ogromną popularność w Wielkiej Brytanii.

Sam, dwa lata później, zapadł na zdrowiu, a w roku 1963 przeszedł atak serca i zrezygnował z posady w Cambridge. Ostatnie miesiące życia spędził wraz z Warniem. To były piękne chwile, zupełnie jak w dzieciństwie, w rodzinnym domu, w ich Małym Końcu Świata - razem z bratem czytali i oddawali się marzeniom. Clive Staples Lewis zmarł 22 listopada 1963 roku, w wieku 65 lat.